Έκλεψα από την εργαλειοθήκη σου μια καστάνια χθες το βράδυ. Ήταν τ' όμορφο καμάρι της κλειδωμένης σου συλλογής. Συνέχεια παινευόσουν πως μ' αυτό το εργαλείο, τον κόσμο νέο μπορούσες να φτιάξεις από την αρχή.
Κοίταζα
το προϊόν κλοπής από τη μια, το ξανακοίταζα προσεκτικά από την άλλη μα δεν μου
γέμισε ποτέ το μάτι εντελώς.
Πήρα
την καστάνια στα χέρια μου σφιχτά και έχοντας τον λαιμό στεγνωμένο από λαχτάρα,
κοίταξα στον κόσμο μου γι' αυτά που χρειάζονταν επειγόντως επισκευή.
Μετά
από σκέψη, πήρα να σφίξω ένα παξιμάδι που 'χε στραβοβιδωθεί και χαλάρωσα μία
βρύση που έσταζε όλη τη μέρα υστερία.
Θα'
ναι κατάφωρο ψέμα αν πω ότι κατάφερα και πολλά.
Το
εργαλείο, καστάνια το όνομά της το εξωτικό, αποδείχτηκε ανάξιο στα χέρια μου.
Αναμενόμενο,
αφού το φόρτε μου δεν είναι τα χειρονακτικά.
Μαρία
Φουσταλιεράκη 19-3-2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Πείτε μας τη γνώμη σας...